Ik ben Linde, 26 jaar oud, en mijn jarenlange vrijwilligerswerk voor Chikara bracht me twee jaar naar Siem Reap, Cambodja. Nu ben ik terug in Nederland. Deze overgang biedt een unieke kans om beide landen te vergelijken: wat kunnen we van elkaar leren, waarin blinken we uit en waar liggen onbenutte kansen? Of is het stiekem een persoonlijke zoektocht welk van deze twee werelden nu beter bij mij past…
Al maanden terug in Nederland en ik denk nog elke dag meerdere keren aan Cambodja. Hoe vaak dan? Zo vaak als dat ik naar het toilet ga die dag.
In Cambodja wordt niet altijd wc papier gebruikt, maar water en eventueel een hand. Een belangrijke reden om tijdens de Chikara workshops op basisscholen het belang van hygiëne toe te lichten en hen te voorzien van zeep. Als er wel wc-papier aanwezig is, dan mag je het op verscheidene toiletten niet doorspoelen. Ik heb begrepen dat de leidingen te smal zijn waardoor toiletpapier kan zorgen voor verstopping. Quotes als ‘don’t flush toilet paper, it is going to be messy’ vind je op toiletten in koffietentjes en restaurants. In Nederland kennen we (of waarschijnlijk vooral vrouwen) dit verzoek alleen voor hygiënisch verband zoals tampons en maandverband. In Cambodja geldt dit dus ook voor wc-papier. En net zoals we in Nederland een prullenbak hebben voor hygiënische verbanden, is er in Cambodja een prullenbak om ook het toiletpapier in te deponeren.
Naast dat ik van mening ben dat je je aan moet passen, wil ik ook vooral niet een toilet verstoppen. Het werd dus snel een gewoonte om op openbare toiletten wc-papier in de prullenbak te gooien. Thuis spoelde ik wc-papier echter wel gewoon door, maar op alle andere toiletten was het automatisme om het in het prullenbakje naast het toilet te gooien. Nu, zes maanden terug in Nederland, denk ik nog steeds bij elk toiletbezoek op werk, in koffietentjes, restaurants, en ook bij vriendinnen: toiletpapier moet in de prullenbak. En weet je wat het grappige is, er is 1 plek waar ik dat nog geen één keer heb gedacht: thuis.
Nu vraag je je misschien af wat het moraal van dit verhaal is. Het heeft niks te maken met Hollandse hygiëne, mijn gedachte aan Cambodja, noch mijn gedachtes op het toilet. Ik wil duidelijk maken dat ergens bewust mee bezig zijn, kan leiden tot een nieuwe gewoonte. Het voor- en nadeel van een gewoonte is hetzelfde: het is moeilijk te veranderen. Is het een goede gewoonte dan hoef je er niet elke keer aan te denken goed te handelen want het gaat automatisch. Is het een slechte gewoonte dan moet je jezelf er elke keer op wijzen het anders te doen. Het goede nieuws: het kán. Een nieuwe gewoonte aanleren duurt ongeveer 42 dagen. En hoe vaker je het doet, hoe sneller het nieuwe gedrag is aangeleerd! Zo komt het dat ik nog steeds, ook in Nederland, eraan denk (nee, ik handel er niet meer naar) toiletpapier in de prullenbak te gooien. En zo komt het dat ik per dag minstens net zo vaak aan Cambodja denk als de aantal keren dat ik naar het toilet ga die dag.
Het zou grappig zijn als jij, na het lezen van dit stuk, aan Cambodja gaat denken als je op het toilet zit. Maar belangrijker is welke gewoonte jij jezelf zou kunnen aanleren voor een duurzamer leven? Denk daar maar eens om na de volgende keer dat je op het toilet zit.
